Veel van het verloop van de uitbarsting van de Vesuvius in 79 n. Chr. weten we door de getuigenissen van de destijds 17-jarige Plinius de Jongere, van wie een ooggetuigenverslag bewaard is gebleven. Volgens hem was de fatale dag in 79 n. Chr. een normale dag, net zoals elke andere dag. De winkels waren open en de markten waren druk. Niemand had een vermoeden wat voor ramp zich die dag zou voltrekken.
Om één uur 's middags gebeurde het: de top van de Vesuvius explodeerde, met als gevolg een enorme zwarte wolk die een hoogte bereikte van zo'n zestien kilometer. Vulkanisch puimsteen, hete gassen en as werden de lucht ingeschoten. Naar verluidt kwam er elke seconde zo'n anderhalf miljoen ton vulkanisch puin uit de vulkaan. De lucht werd volledig gehuld in duisternis. Onderzoekers konden later vaststellen dat de Vesuvius op die dag uitbarstte met 100.000 keer meer thermische energie dan de twee atoombommen die tijdens de Tweede Wereldoorlog op de Japanse steden Hiroshima en Nagasaki zijn gevallen.
Het duurde niet lang voordat de zwarte wolk met het vulkanische puin het op tien kilometer afstand liggende Pompeï bereikte. De stad werd volledig in duisternis gehuld en het gesmolten gesteente, het puimsteen en de hete as begonnen uit de lucht te vallen. Volgens Plinius de Jongere probeerden de inwoners van Pompeï wanhopig hun hoofden te beschermen met kussens. Sommige mensen probeerden richting de zee of het nabijgelegen platteland te vluchten, anderen renden hun huis in, in de hoop dat het ze tegen het vallende puin zou beschermen. De mensen die hun dood hadden geaccepteerd, begonnen op straat te bidden. De gebouwen begonnen echter in te storten onder het gewicht van de groeiende laag puin en de mensen die binnen waren werden bedolven.
Maar het ergste moest nog komen. In de nacht ontstonden er pyroklastische stromen in de directe omgeving van de vulkaan. Deze konden temperaturen bereiken van meer dan zevenhonderd graden en bewogen met een snelheid van zo'n 130 kilometer per uur. Ze verwoestten alles wat ze tegenkwamen, zo ook Pompeï. De mensen die nog in de stad waren, maakten geen schijn van kans; ze overleden naar alle waarschijnlijkheid op gruwelijke wijze. Ze konden geraakt worden door rondvliegend puin of stikten nadat ze te veel as of vulkanische gassen hadden ingeademd. Door de extreem hoge temperaturen kon een persoon ook onmiddellijk worden 'doodgekookt' en in enkele gevallen zorgden de hoge temperaturen er zelfs voor dat de schedel kon exploderen.
Tegen de avond van de tweede dag kwam er eindelijk een einde aan de uitbarsting van de Vesuvius. Pompeï en zijn inwoners bestonden niet meer; ze waren volledig weggevaagd.
De video hieronder laat je ervaren wat de inwoners van Pompeï zagen en hoorden tijdens die fatale twee dagen. Je bent virtueel in Pompeï op 24 augustus van het jaar 79 n. Chr., de dag van de uitbarsting van de Vesuvius. De video was onderdeel van de A Day in Pompeii tentoonstelling gehouden in het Melbourne Museum in Australië van 26 juni t/m 25 oktober 2009. ZERO ONE maakte de video animatie voor de tentoonstelling om bezoekers in een filmzaal in 3D de gelegenheid te geven het drama en de doodsangst van de inwoners van de stad te ervaren en getuige te zijn van de serie uitbarstingen die Pompeï in 24 uur totaal verwoestten. Ik vond het bekijken van de video een hele ervaring en ik kon me de doodsangsten van de inwoners van Pompeï levendig voorstellen. Ik was blij in het platte Nederland te wonen.
A Day in Pompeii
a ZERO ONE animation from 2013
No comments:
Post a Comment