Only Our Rivers Run Free

"Only Our Rivers Run Free"

by

Onóir feat. Damien McGeehan

Only Our Rivers Run Free werd in 1965 geschreven door Mickey MacConnell, een Noord-Ierse singer-songwriter uit Bellinaleck, County Fermanagh. Op dat moment waren de grote onrusten in Noord-Ierland – The Troubles – nog niet begonnen (die barstten pas eind jaren '60 los). Toch hing er al een sfeer van ongelijkheid en spanning: katholieken voelden zich tweederangsburgers in hun eigen land, zonder gelijke rechten op werk, onderwijs en huisvesting. MacConnell schreef het lied als een protest tegen die onvrijheid, maar zonder oproep tot geweld. Het is meer een melancholische klacht, bijna een gebed.

De tekst legt de nadruk op de schoonheid van Ierland (heuvels, rivieren, natuur) tegenover de onvrijheid van de mensen die er wonen. Het refrein "and only our rivers run free" benadrukt dat de natuur nog onbelemmerd is, terwijl de bevolking onder ketenen leeft. Daarmee kreeg het lied een universele waarde: het gaat niet alleen over Ierland, maar over elk volk dat onderdrukt is.

Hoewel MacConnell het in eerste instantie zelf zong, werd het pas echt beroemd toen The Wolfe Tones, een bekende Ierse folkband, het in de jaren '70 opnamen. Hun uitvoering maakte het tot een klassieker in de Ierse republikeinse beweging. Het werd gezongen bij bijeenkomsten, marsen en in pubs, waar het vaak een moment van stilte en emotie opriep. Omdat het niet opriep tot gewapend verzet, maar eerder tot herinnering, verdriet en waardigheid, konden ook mensen die niet politiek actief waren zich erin herkennen.

Het lied werd een folkloristische standaard en wordt nog steeds uitgevoerd door Ierse muzikanten. Het wordt vaak gezien als een van de mooiste ballades over de Ierse strijd, vergelijkbaar in emotionele kracht met liederen als The Foggy Dew of Grace. Voor veel Ieren belichaamt het de pijn van een volk dat eeuwenlang voor vrijheid streed, maar tegelijk ook hun vastberadenheid en hoop.

When apples still grow in November

When blossoms still bloom on each tree

When leaves are still green in December

It's then that our land will be free

I wander her hills and her valleys

And still through my sorrow I see

A land that has never known freedom

Till only our rivers run free

I drink to the death of her manhood

Those men who'd rather have died

Than to live in the cold chains of bondage

To bring back their rights where denied

Where are you now when we need you?

What burns where the flame used to be?

Are you gone like the snows of last winter?

Till only our rivers run free

How sweet is the life but we're crying

How mellow is the wine but it's dry

How fragrant is the rose but it's dying

How gentle is the wind but it sighs

What good is in youth when it's aging?

What joy is in eyes that can't see?

When there's sorrow in sunshine and flowers

And still only our rivers run free

Meer * More * Más

➽ ajjdebruijnOnderweg / Muziek (Spotify)